توضیحات
جا عودی بامبو جار مدل هخامنش از چوب بامبو و با تزیینات الیاف طبیعی و ورقه مس حکاکی شه به نقوش هخامنشی در کارگاه بامبوجار طراحی و ساخته شده است .این جا عودی به بیننده حسی دلنشینی القاء می کند سعی شده در این محصول از متریالی استفاده گردد تا احساس نوستالوژک و طبیع گرایی را کاملا برای بیننده تداعی نماید.
جا عودی بامبو جار در محافلی که دوست دارید لاکچری بودن را به رخ دوستانتان بیاورید بهترین گزینه برای شما است.با استفاده از عود های های معطر و دلنشین در این جا جا عودی میتوانید محیطی آرام و دلنشین را ایجاد نمایید.
عود یا داربوی:
به هندی اگَر که در اوستا وهوکرته (Vohukereta)[نیازمند منبع] و در پهلوی هوکرت (Hukart) نامیده شده‌است،[۱] .
معمولا توسط مخلوط کردن یک ماده سوزاننده مثل زغال یا گرد چوب با ماده ای معطر مثل چوب صندل و شکل دادن به آن ساخته میشود.[۲]
در کشورهایی چون هند و چین بیشتر در آیین‌های مذهبی سوزانده میشود.این ماده از گذشته تاکنون در ایران نیز به عنوان خوش‌بوکننده استفاده می‌شد.
کاسپیان یا کاسپی‌ها:
(به یونانی: Káspioi) یکی از اقوام باستانی در سواحل جنوب غربی دریای کاسپین (خزر) جایی در شمال یا جنوب رود کر[۱] واقع در قفقاز جنوبی[۲] می‌زیستند. اکثر محققان کاسپی را با پایتاکاران که سرزمینی ما بین دو رود کُر و ارس بود یکی می‌دانند.[۳] به اعتقاد ارنست هرتسفلد برخی منابع کاسی‌ها و کاسپی‌ها را دو قوم نام برده‌اند اما بنظر می‌رسد این دو نام هر دو یک ریشه داشته باشد.[۴] هرودوت و استرابو و بسیاری دیگر از مورخان دوره باستان مکرر به کاسپی‌ها اشاره کرده‌اند اما بنظر می‌رسد چیز چندانی دربارهٔ آنها نمی‌دانستند. در گزارشهای تاریخی و جغرافیایی دوره باستان با دیگر سکنه باستانی حاشیه جنوبی دریای کاسپین (خزر) چون آماردها و آناریاکه و کادوسیان و آلبانی‌ها و ویتی‌ها دسته‌بندی شده‌اند و سرزمین کاسپی‌ها (Kaspianḗ) بخشی از آلبانیای قفقاز بوده‌است. اینکه بخشی از شاهنشاهی ماد بوده‌اند یا نه مشخص نیست ولی به همراه خرده فرهنگ‌های پیرامون شان (Pausicae و Pantimathi و Daritae) در دوران داریوش بزرگ بخشی از شاهنشاهی هخامنشی بودند و بعدها قلمرو شان به ماد آتروپاتن و به نوبه خود به آلبانیای قفقاز پیوست.[۵] هرودوت، در کتاب «هیستوریای»، در زمینهٔ پرداخت‌های ساتراپ‌های امپراتوری هخامنشی به داریوش، از مردمان کاسپی (Kaspianḗ)، پوسیک (Pausicae)، پانتی‌مات (Pantimathi) و داری (Daritae) در ساتراپ یازدهم نام برده‌است.[۶] بطلمیوس کاسپی‌ها را در نزدیکی ارمنستان شناسایی می‌کند.[۷] استرابون اقوام ساکن در حاشیه جنوبی دریای مازندران و غرب هیرکانی را بدین گونه نام می‌برد، تپوری‌ها (Tapyri) بین هیرکانی‌ها و آریایی‌ها زندگی می‌کنند و در یک مدار در اطراف دریا پس از هیرکانی‌ها (Hyrcanins)، آماردی‌ها (Amardi) و آناریاکه (Anariacae) و کادوسی‌ها (cadusi) و آلبانی‌ها (albani) و کاسپی‌ها (Caspii) و ویتی‌ها(viti) و شماری دیگر از مردمان، تا جایی که به سکاها (scythians) می‌رسیم و از سوی دیگر به سرزمین هیرکانی و دربیک‌ها (Derbices) هستند، کادوسیان در مرز ماد و ماتیانی و پایین پرخوآتراس هستند.[۸] گفته میشود که تپوری‌ها (Tapyri) بین دربیک‌ها (Derbices) و هیرکانی‌ها (Hyrcanians) زندگی می‌کنند.[۹] در قسمت شمالی اقوام کوه‌نشین کادوسی (Cadusii) و آماردی (Amardi) و تپوری (Tapyri) و کرتی (Cyrtii) سکونت دارند.[۱۰] به گزارش استرابون مناطقی از کشور پارت، قومس (Comisene) و خوار (Chorene) است و می‌توان گفت کل منطقه‌ای است که تا دروازه‌های اسکندر و ری (Rhagae) و تپوری (Tapyri) گسترش می‌یابد، که قبلاً متعلق به ماد بود.[۱۱] لاتیشف به نقل از دیونیس اسکندرانی مورخ قرن دوم میلادی اقوام اطراف دریای خزر را بدین ترتیب نام می‌برد: سکاها، اون‌ها، کاسپ‌ها، کادوس‌ها، آلبان‌ها، ماردها، تپورها و هیرکانی.[۱۲]
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.